Heb vertrouwen, alleen God weet wat goed voor je is!

~ Shirdi Baba

Op een dag had ook ik zo’n moment. Alles leek zwaar, op dat moment voelde het zelfs ondraaglijk. En toen kwam daar mijn vader. Vaders, ouders eigenlijk hebben altijd een advies klaar wanneer je bij ze komt met een probleem. Maar daar zit je niet altijd op te wachten. Beter gezegd, je wilt het niet altijd horen. Na wat innerlijke strubbelingen, waarbij het zielige stemmetje aan de winnende hand was. Overwon toch ‘de rust’, althans om even te luisteren naar wat mijn vader wilde vertellen. Hij begon met een zin die ik al heel vaak heb gehoord: “Heb vertrouwen, alleen God weet wat goed voor je is!” Ook al weet je hogere bewustzijn dat dit absoluut waar is, toch is er nog steeds dat zielige stemmetje dat hier eigenlijk niets van wil weten. Ondanks dat we eigenlijk weten dat God de enige is die echt weet wat goed voor je is, is er altijd dat ene stemmetje die denkt dat hij het beter weet. Het beter weten dan God? Rationeel gezien onzin, maar in een emotie speelt ratio even geen rol. Mijn vader vertelde een verhaal dat zelfs mijn protesterende stemmetje de mond liet snoeren: “Mohan was een man die dag in dag uit diende aan de voeten van Shirdi. Hij was een schoonmaker in een Shirdi tempel en dit deed hij met heel veel liefde. Elke dag keek hij weer op en keek naar het Shirdi beeld dat hem lachend aankeek. Mohan had medelijden met Shirdi. Dag in dag uit moest hij daar zitten en er zijn voor alle mensen, elke dag weer met de zelfde glimlach. Op een dag toen hij alles had schoongeveegd stond hij op en liep naar Shirdi. Swami, elke dag staat u klaar voor iedereen, altijd moet u lachen. Ik heb medelijden met u, ik wil best voor een dag voor u invallen, zodat u er ook eens op uit kunt,” zei Mohan.

Shirdi stond op en een brede glimlach kwam op zijn gezicht. “Mohan. Dus jij wilt mijn plek voor een dag innemen? Dat is goed. We ruilen voor een dag, ik neem jou lichaam en jij zult hier blijven in het mijne. Je moet alleen een ding heel goed onthouden! Je blijft gewoon zitten, zoals ik altijd zit, lacht, maar je doet niks! Je mag je nergens mee bemoeien, je mag slechts toekijken.” Mohan keek Shirdi met verwondering aan en verzekerde hem dat hij zijn taak met volledige overgave zou overnemen en zich nergens mee zou bemoeien. Mohan nam de plaats in van Shirdi en Shirdi verdween in de vorm van Mohan.

En dikke man in een chique pak kwam de tempel ingelopen. Dat hij een rijke man was, kon je van een kilometer afstand al raden. Hij viel op zijn knieën voor Shirdi (Mohan) en bad voor nog meer geld en welvaart. Mohan had zo zijn oordelen, maar deed niets. Toen de man opstond viel een goedgevulde portemonnee uit zijn broekzak. Zonder om te kijken liep de man de tempel uit en de portemonnee bleef achter aan de voeten van Shirdi. Vervolgens kwam een tengere man binnen, hij droeg vuile kapotte kleding en had zorgelijke rimpels op zijn gezicht. Ook hij knielde voor Shirdi en met gebogen hoofd vertelde hij dat zijn gezin honger leed en vroeg of Shirdi hem kon helpen om zijn gezin te kunnen onderhouden. De man keek op naar Shirdi en zag toen de portemonnee aan zijn voeten. Dankbaar pakte hij de portemonnee op. “Swami, dank u wel dat u mijn gebeden hebt verhoord!” zei de man, stond op en liep breed glimlachend weg. Mohan wist niet zo goed wat hij met deze situatie aan moest, maar bleef zoals hem was geboden rustig zitten. Vervolgens kwam een kapitein binnen. Toen hij aan de voeten van Shirdi viel en bad voor een veilige overtocht, kwam de rijke man met twee politieagenten de tempel binnenstormen. De rijke man schreeuwde dat zijn portomennee was gestolen en dat het de kapitein moest zijn geweest. De politieagenten wachten geen seconde en sloegen de kapitein in de boeien. Mohan vond het prima dat de rijke man zijn portomennee verloor, kon het aan dat hij vervolgens werd meegenomen door een arme man, maar deze onrechtvaardigheid kon hij niet aanzien. Hij schreeuwde: ‘’Stop!” Toen hij het hele verhaal had uitgelegd aan de politieagenten en de kapitein was vrijgelaten, verdween het hele tafereel. De echte Shirdi stond met een brede glimlach in de deuropening van de tempel. Hij vroeg nonchalant: “En Mohan? Is het allemaal gelukt?” Mohan vertelde dat het hem een halve dag goed af was gegaan, maar toen de kapitein werd opgepakt hij het niet meer aankon en heeft ingegrepen. Shirdi lachte hoofdschuddend “Beste Mohan, had ik je niet gezegd dat je je nergens mee moest bemoeien?”.

Mohan stotterde: “Maar Swami, dit was toch heel onrechtvaardig? Hoe kon ik dit laten gebeuren? “ Shirdi: “Mohan, je hebt gehandeld vanuit het gevoel dat iets onrechtvaardig was, maar je wist toch helemaal niet waarom dit gebeurde? Misschien schrik je hiervan, maar ik wilde dat de kapitein opgepakt zou worden. Hij kwam namelijk aan mijn voeten en bad voor een veilige overtocht. Het zou gaan stormen en zijn boot zou zinken wanneer hij het water op zou gaan. Die paar dagen in de gevangenis zouden hem daarvan behoeden. Mohan, heb vertrouwen, alles gebeurt met een reden!”

Zoals waarschijnlijk Mohan sprakeloos was, was ik dat ook toen mijn vader me dit vertelde. Zo zwaar als alles eerst voelde, voelde ik me opeens licht. Vol verwondering keek ik hem aan. Ik had in eerste instantie niet naar mijn vader willen luisteren. Maar het was eigenlijk de les van God waar ik nog niet naar wilde luisteren. Het lukt mij ook niet altijd, want ik ben nu eenmaal een mens, maar ik probeer vanaf nu te vertrouwen. Wanneer we vertrouwen hebben winnen we van het zielige stemmetje dat ons alleen maar tot het gevoel van machteloosheid kan brengen. Wanneer we vertrouwen, dan komt het beste ons tegemoet. Dan zijn we weer een stapje dichter bij God.

Tags: God Mohan overgave Shirdi Shirdi Baba tempel vertrouwen