When you kill an animal, you give him suffering, pain, harm. GOD is in every creature, so how can you give such pain?

~ Sri Sathya Sai Baba

Wij mensen zijn net als deze vogels. Niet alleen omdat wij individuen zijn in een groot geheel. Maar omdat wij allen zielen zijn die een lichaam dragen, geschonken door God. Dus als wij omhoog kijken naar die grote groep die op reis gaat, mogen we herinnerd worden aan onszelf. Ons ware zelf, onze atma, die vrij vliegt richting de zon. Want wij zijn God, de vogels zijn God, dus wij zijn niet anders dan de vogels.

In oktober staat er een bijzondere dag op de kalender die wereldwijd bekend is, maar die niet altijd als een echte feestdag wordt erkend: 4 oktober Werelddierendag. De dag die in ons land waarin veel dierenliefhebbers wonen, betekent dat er een extra kluif voor de hond word gehaald en extra suikerklontjes voor je paard.

Waarom zouden we dierendag moeten vieren? Feestdagen zijn meestal herinneringen aan acties die ons bewuster maken en ons bewustzijn helpen verruimen. Volgens het hindoeïsme is alles een stukje Brahman, de Alomtegenwoordige Die alles heeft geschapen. Het Al Dat geen vorm heeft, maar vorm heeft gekregen in Zijn/Haar schepping. Niet alleen de aarde, niet alleen de mensen, maar zeer zeker ook de dieren en planten zijn hier een onderdeel van. De mens ís een ziel en hééft een lichaam. Het atma leeft dus in het omhulsel dat wij lichaam noemen. Welke vorm we ook hebben, we hebben allemaal de zelfde kern, het atma dat ons geschonken is. Volgens het hindoeïsme en de wetenschap van de esoterie zijn alle bestaansvormen van laag tot hoog betrokken bij een evolutionair proces van groei naar ‘moksha’. In dit proces doorlopen zij achtereenvolgens de fasen van materie, het plantenrijk, het dierenrijk en het mensenrijk. Het enige verschil tussen Volgens het hindoeïsme en de wetenschap van de esoterie zijn alle bestaansvormen van laag tot hoog betrokken bij een evolutionair proces van groei naar ‘moksha’. In dit proces doorlopen zij achtereenvolgens de fasen van materie, het plantenrijk, het dierenrijk en het mensenrijk. Het enige verschil tussen dieren en mensen is dat dieren een groepsziel zijn, terwijl mensen geïndividualiseerde zielen zijn. Met andere woorden, er is een groepsziel ‘paard’ of ‘hond’ en alle individuele paarden en honden zijn daarvan een uitdrukkingsvorm en delen gezamenlijk de opgedane ervaringen en vorderingen. De mens heeft zich verder geëvolueerd en mag een individuele ziel (atma) zijn. Over een aantal miljoenen jaren zullen paarden, honden, katten en olifanten zover zijn dat ze ook geïndividualiseerde zielen mogen zijn. Daarbij hebben ze de hulp van de mens nodig en dat gebeurt ook door het domesticeren van dieren, waardoor ze menselijke eigenschappen ontwikkelen. Het met liefde domesticeren brengt hen dichterbij de mens. Natuurlijk moet je ook realistisch blijven. Je kan met je liefde voor dieren niet ongestraft ieder roofdier in het bos met je liefde willen gaan omarmen. De tijger in het wild zal je verscheuren, want hij zal zijn natuurlijke aard volgen en jou zien als zijn rechtmatige prooi. Baba heeft hier ook op gewezen. Alle dieren blijven in diepste kern gelijk aan de mens. En dit maakt dat wij respectvol met alle levende wezens moeten omgaan. Goden hebben een voorbeeldfunctie en dit moeten wij observeren en ons aan hen spiegelen. Wanneer je kijkt naar de hindoe goden, is hier een hele mooie band te ontdekken tussen mens en dier. Elke god heeft zijn eigen rijdier dat is voor die god. Dat rijdier hoort net zo bij de god als de god bij zijn/haar rijdier. Zo rijdt Ganesha op een rat en verplaatst Vishnu zich op de rug van de vogel Garuda. Het zijn niet slechts pakezels die worden gebruikt en gestald. Ze zijn niet los van elkaar te zien. Zo is Nandi, de stier, het welbekende rijdier van de god Shiva.

Nandi word dan ook wel Nandeeshvara genoemd, de stierengod. Nandi staat symbool voor de individuele ziel. Ondanks zijn dierlijke gedaante is zijn ziel samengesmolten met zijn meester Shiva. Hij is uitsluitend devotie en dit is een voorbeeld voor de mens. Wanneer we ook maar een glimp zouden kunnen meekrijgen van hoe hij denkt en God ziet, zouden we al heel ver zijn op onze weg naar God.

Wij moeten niet alles alleen voor onszelf doen. Wanneer we een puja doen, worden de resten van de offergaven vaak weggegooid. Maar wie zijn wij om te bepalen dat het hele ritueel alleen voor ons is gedaan en dat onze verantwoordelijkheid daarmee stopt? Het is beter om de restanten aan de natuur terug te geven. De vogels, de mieren, die hier van kunnen profiteren. Want wij zijn ook immers verantwoordelijk voor alle levende wezens om ons heen. De mens neemt vele levens. Door de dieren te reduceren tot voedselproducten, door commercialisering ontstaan wantoestanden zoals plofkippen en dieren die in gevangenschap en in veel te kleine ruimtes worden geboren en geslacht. Geïnspireerd door de gedachte dat alle wezens zielen zijn en het niet aan ons is om een leven te nemen, zijn veel hindoes vegetariër. In het jainisme lopen vele gelovigen, monniken en nonnen slechts in het witterwijl ze met een bezem de straat voor hun voeten vegen zodat ze zelfs geen insect kunnen doden. Dit is een extreme vorm van ‘ahimsa’ ofwel geweldloosheid. Maar dit mag wel een voorbeeld zijn voor ons. Want hoe kunnen we nou God doden? Heb respect voor het dierenrijk. Gebruik dierendag om je dier extra te vertroetelen, maar denk vooral groter. Eet bewust, leef bewust.

Citaat Uit: Life History of Shirdi Sai Baba, (Levensgeschiedenis van Shirdi Baba), hoofdstuk XXX: Op een avond, in 1917, toen Baba en Tatya zaten te praten in de moskee, kwam Lakshmi Bai en groette Baba. Baba zei haar dat hij honger had. Ze vertelde hem dat ze naar huis zou gaan en voedsel zou bereiden en het voor hem zou meebrengen. Niet veel later kwam ze terug met roti en curry. Baba nam het eten aan en wierp het naar de hond die naast hen stond. De hond at het voedsel helemaal op en kwispelde met zijn staart van vreugde. Toen vroeg Lakshmi Bai aan Baba waarom hij haar de moeite had laten doen om voedsel te maken en te brengen, terwijl hij het zelf niet opat, maar aan een hond gaf. Baba antwoordde: ‘Alsjeblieft trek het je niet aan. Wanneer je de honger van de hond stilt, stil je mijn honger. Ook dieren hebben een atma. Het leven van verschillende wezens mag verschillend zijn, maar honger is bij allen hetzelfde. Echter, mensen kunnen het benoemen, terwijl dieren dat niet kunnen. Wanneer je ergens een maag kunt vullen, dat is voor Mij volledige voldoening. Onthoud dit als de grote waarheid.’ Van de woorden die Sai heeft gesproken leren wij dat hij aanwezig is in alle levende wezens, alomtegenwoordig en onsterfelijk. Laat ons deze woorden herinneren in zulke situaties.

Je hoeft niet naar verre oorden te gaan om Mij te zoeken. Wanneer je voorbij je naam en lichamelijke vorm kijkt, zal het atma zijn dat overblijft. Die is in alle levende wezens. Ik ben atma. Als je deze waarheid zorgvuldig realiseert, zal je mijn ware vorm vinden en met Mij samensmelten. ~ Sri Sathya Sai Baba

Tags: dieren dierendag