Er is geen maximum aan bhakti, maar wel een minimum.

We blijven proeven en proberen tot we uiteindelijk met de juiste combinatie in de juiste dosering het perfecte gerecht kunnen klaarmaken. Peper bijvoorbeeld, is een sterk ingrediënt dat het gerecht de juiste smaak kan geven, maar we moeten wel weten hoe we die moeten gebruiken en wat het effect is.

Devotie is een van de ingrediënten om ‘moksha’ – eenheid met god- te kunnen bereiken. Een ander woord voor devotie is toewijding. In het hindoeïsme wordt dit ‘bhakti’ genoemd. Pure bhakti bestaat voor honderd procent uit onbaatzuchtige liefde en bevat nul procent aan ego en verlangens. Wanneer het leven te zuur is, kan suiker werken om de smaak weer te neutraliseren en je weer op het juiste pad te brengen.

Er is geen maximum aan bhakti, maar wel een minimum.

Bhakti vraagt om niet minder dan het optimale dat je kunt opbrengen, zowel in woorden en gedachten als in daden.

Mirabai, een prinses uit Rajastan die 500 jaar geleden leefde, is wellicht de bekendste bhakta die moksha door devotie heeft verkregen. Ze groeide op in rijkdom. Mira had echter al op jonge leeftijd weinig interesse in rijkdom. Ze had slechts oog voor het beeld van Heer Krishna dat ze van een heilige had gekregen. Na de eerste blik op Krishna wist ze dat hij de enige was voor wie ze leefde. Hij was haar vriend, geliefde en God.

Ondanks dat Mira Krishna als haar enige echte echtgenoot beschouwde, werd ze uitgehuwelijkt aan een invloedrijke prins. Zonder klagen trad ze in dit huwelijk en voldeed aan al haar verplichtingen als een perfecte Indiase echtgenote. ’s Avonds na haar werk bracht ze haar tijd door met het zingen van bhajans voor haar geliefde Krishna.

Haar familie werkte haar op vele manieren tegen. Haar vader stimuleerde haar niet, haar man eiste van haar dat ze zichzelf in de rivier zou verdrinken omdat een vijandige koning een van haar volgelingen was. Ze had met hem gesproken, daarom probeerde haar schoonfamilie haar meerdere malen te vermoorden. Zij konden haar gedrag niet accepteren. Telkens werd Mira gered door haar liefde voor Krishna. Tijdens een zelfmoordpoging verscheen Krishna en weerhield haar hiervan. Haar schoonzus probeerde haar door middel van gif in haar melk te doden, maar het gif veranderde in nectar. In een laatste poging werd Mira een rozenmand als gif aangeboden maar in werkelijkheid zat in de mand een giftige slang. Maar toen Mira de mand opende was deze gevuld met geurende rozen.

Mira is haar hele leven beschermd door Heer Krishna omdat ze niet slechts devotie had, maar leefde naar haar devotie. Devotie heeft al het bitter in haar leven gezoet. Mira wordt in de geschriften als heilig omschreven. Zij is een voorbeeld voor velen.

Zoals gif in amrita kan veranderen en een slang in rozen, zo kunnen we door te leven naar onze devotie ons wereldlijk leven in moksha omzetten.

Tags: bhakti hindoeisme religie