Onthecht van je stoffelijk lichaam, zorg er goed voor, maar het is tijdelijk. Het is je tempel waarbinnen je naar God kunt groeien. Iedereen moet vroeg of laat sterven. Niemand wil graag jaar in jaar uit hetzelfde pak dragen. De dood betekent alleen dat er oude kleren worden uitgetrokken, om uiteindelijk te verwisselen voor nieuwe.

~ Sri Sathya Sai Baba

Goed beschouwd bestaat er dus geen dood, er is alleen maar leven. De ziel die gelocaliseerd is in het hart, is het levensbeginsel, de kern van positieve energie waardoor alle atomen van het lichaam op hun juiste plaats worden gehouden. De atomen zijn onderworpen aan –de-wil-tot-zijn- van de ziel. Dit levensbeginsel maakt gebruik van de bloedstroom en samen met het endocriene klierenstelsel worden de twee aspecten van ziele-activiteit samengebracht ten einde een mens te vormen tot levende en bewust werkende eenheid, die het doel, dat de ziel zich gesteld heeft, dagelijks tot uitdrukking brengt. De dood is letterlijk een terugtrekking uit het hart en uit het hoofd van twee energiestromen waardoor het bewustzijn verloren gaat en het lichaam uiteenvalt. De dood verschilt in zoverre van de slaap dat daarbij dus twee energiestromen worden teruggetrokken. Tijdens de slaap is dit slechts 1 draad van energie, verankerd in het brein en wanneer een mens slaapt verliest hij zijn bewustzijn. Zijn gevoel van gewaarwording is ergens anders op geconcentreerd. De aandacht is niet langer op stoffelijke dingen gericht maar heeft zich op een andere wereld van bestaan gericht. Bij de dood worden beide energiedraden teruggetrokken; vitaliteit dringt niet langer door middel van de bloedstroom binnen en het hart houdt op te functioneren terwijl het brein ook niet langer meer opneemt; alles komt tot rust.

De “tempel” is leeg. We worden bevrijd uit een vleselijk lichaam en dit is een zachtaardig proces. Anders is het wanneer er een gewelddadige, plotselinge dood intreedt maar dan is er alleen een gevoel van dreigend gevaar en van vernietiging. Meer niet. Voor de mens die nog niet ver ontwikkelt is in zijn bewustzijn is de dood vergetelheid en slaap want zijn denkvermogen is nog niet zover om erop te reageren. Het gebied waar herinneringen worden opgeslagen is nog praktisch leeg. De gemiddelde burger zal na het overgaan een voortzetting ervaren van het levensproces en de belangen en neigingen die hij tijdens het leven had. Hij voelt weinig verschil tussen het leven in zijn stoffelijk lijf en zonder dat lichaam. Zijn bewustheid blijft hetzelfde. Hij wordt goed verzorgd aan de “andere kant”. De mensen die wreed-zelfzuchtig zijn (misdadigers) en zij die alleen voor het materiele leven, komen in een “aarde-gebonden” toestand terecht. De band die zij met de aarde gevormd hebben en al hun begeerten dwingen hen heel dicht bij de aarde en in hun laatste omgeving te blijven. Wanhopig proberen zij hier weer mee in contact te komen. Soms kan echter een grote persoonlijke liefde voor hen die zijn achtergebleven een mooie kant zijn van deze zelfde toestand.

Voor de aspirant (devotee) op het spirituele pad is het overgaan tevens een direct ingaan in een sfeer van dienst waarmee hij geheel vertrouwt is en dadelijk herkent. Tijdens zijn leven heeft hij in de uren dat hij sliep een terrein van actieve dienst opgebouwd en er geleerd. Na zijn overgaan werkt hij daar dan de 24 volle uren voor in plaats van alleen tijdens de slaapuren, om in tijdstermen van de aarde te spreken. Zoals Baba ons leert: “Onthecht van je stoffelijk lichaam, zorg er goed voor, maar het is tijdelijk. Het is je tempel waarbinnen je naar God kunt groeien. Iedereen moet vroeg of laat sterven. Niemand wil graag jaar in jaar uit hetzelfde pak dragen.

De dood betekent alleen dat er oude kleren worden uitgetrokken, om uiteindelijk te verwisselen voor nieuwe.“ “Zelfs Avatars verlaten hun lichaam wanneer hun taak volbracht is dus hoe zou een mens de onvermijdelijke ontbinding kunnen ontlopen?” “Het is niet mijn wens dat je leeft en ik vrees niet voor je dood. Jijzelf bepaalt de toestand waarin je verkeert.” “Het lichaam dat je omhult geeft je de mogelijkheid om de Waarheid te realiseren, het Goddelijke dat je in feite bent. Het is een middel om dat heerlijke doel te verwezenlijken. Het is geen doel op zichzelf. Het lichaam zelf kan je geen vrede schenken, tenzij je jezelf diepgaand hebt leren kennen.” “Gebruik niet al jouw energie aan verlangens van het lichaam; het wordt snel ouder en gaat in grote stappen naar het graf. Het leven is als een driedaagse kermis, het lijkt op de bloemen die ’s avonds verwelken.

Ouderdom is al spoedig ieders lot waarbij alle lichamelijke aantrekkingskracht is verloren en je afhankelijk wordt van anderen. Wees dus bereid om te sterven maar bereid jezelf goed voor zodat je het kalm en met vreugde tegemoet kan zien, alles aan Gods Wil overlatend. Voor zo’n houding moet je echter jarenlang oefenen. Zie de hand van God in alles wat er gebeurt, geef je niet over aan overmatige vreugde of diepe droefheid. Je leven wordt dan een onafgebroken eredienst (puja) of meditatie (dhyana).”

Tags: begeerten bewustzijn de dood energiestromen liefde overgave sterven